Het was in een klein dorpje, op het Spaanse platteland

daar woonden eens twee ezels, die waren bijdehand

de ezel heette Paco, en de ezellin Marie

en kwam je op het dorpsplein, klonk er deze melodie

 

ia, ia, ik hou van jouw maria,

ia, ia, dat hoor je overal

ia, ia, ik hou van jouw Maria,

ia, ia, kom in mijn warme stal

 

Maar op een warme dag, kwam er een vreemde ezel aan

maria zag die vreemdeling, haar hart ging sneller staan

de ezel zag Maria staan, gaf haar een pluk met hooi

en zei zacht in haar ezelsoor, oh meid, wat ben je mooi

 

ia, ia, ik hou van jouw maria,

ia, ia, dat hoor je overal

ia, ia, ik hou van jouw Maria,

ia, ia, kom in mijn warme stal

 

Maar Paco had dit ook gezien, ging er op af in draf

en zei boos, luister vreemdeling, hoeven van Maria af!

de vreemdeling sprak, kom maar op, en gaf hem van katoen

toen volgde er een vechtpartij, wat alleen maar ezels doen

 

ia, ia, ik hou van jouw maria,

ia, ia, dat hoor je overal

ia, ia, ik hou van jouw Maria,

ia, ia, kom in mijn warme stal

 

En na die domme vechtpartij, keek zij de ezels aan

Die zagen er gehavend uit, ze vond er niets meer aan

ze zag een derde ezel, en is daar toen mee getrouwd

twee ezels vochten om een been, en nummer drie heeft het berouwd

 

ia, ia, ik hou van jouw maria,

ia, ia, dat hoor je overal

ia, ia, ik hou van jouw Maria,

ia, ia, kom in mijn warme stal